Tchawica, jest walcowatą strukturą o długości ok. 10-14 cm i około 2,5 cm średnicy. Jej wewnętrzna powierzchnia wysłana jest rzęsko- watymi komórkami nabłonkowymi, których rzęski poruszają się ku górze wydalając z dróg oddechowych drobne cząstki obce. Tchawica położona jest frontalnie od przełyku i biegnie od krtani w dół poprzez całą szyję aż do klatki piersiowej, gdzie dzieli się na dwa przewody, zwane oskrzelami prawy i lewy. Szkieletem strukturalnym ścian tchawicy i oskrzeli są pierścienie chrzęstne w kształcie litery C, które zapobiegają zapadaniu się ścian i tym samym tworzą przewód dla powietrza. Oskrzela z kolei rozgałęziają się na coraz mniejsze przewody; przy średnicy ok. 1 mm nie występują już chrząstki pierścieniowate i od tego miejsca nazywają się one oskrzelikami. Ich ściany, złożone całkowicie z okrężnych mięśni gładkich, wysłane są wewnątrz tkanką nabłonkową. Mięśnie oskrzelików rozkurczają się i kurczą odruchowo pod wpływem bodźców pochodzących z współczulnego i przywspółczulnego układu nerwowego. Silny skurcz oskrzelików może doprowadzić do dużych zaburzeń oddechowych, typowych dla napadu astmy.
