Podziwiam marketingowców z KP za wytrwałość. Mimo najniższej oceny w historii TP, jaką dostał Żubr Ciemnozłoty, oni mnie nadal lubią (albo dobrze udają) i wysyłają kolejny swój produkt do oceny. Jak tam sobie chcecie…
Niby piwo jest zamaskowane, ale wystarczy poskrobać paznokciem w naklejkę na kapslu, by odsłonić to:
Aha, Żubr. A konkretnie Żubr Ciemnozłoty ze zmienioną recepturą. Skojarzyłem tę informację z wyglądem w szklance, by mieć niemal stuprocentową pewność, że to właśnie o tym wilku mowa. A to pech. Według tejże informacji, nowy Żuberek ma obniżoną wartość ekstraktu i mniej alkoholu. Dane te wyglądają obecnie następująco: 13,6% oraz 6,5%. Jeśli o mnie chodzi, nadal za dużo alko. Tak coś czuję.
W dostarczonym szkle piwo prezentuje się nieźle. Herbaciana barwa, dość trwała, drobnopęcherzykowa piana. Zapach zdecydowanie słodowy, podbity alkoholem. Niemal identyczny jak w przypadku Tyskiego z beczki (dość rzadko pijam, ale tego zapachu nie da się zapomnieć). W smaku początkowo nadal dominuje ostry, nieprzyjemny alkohol. Wrażenie wąchania czegoś technicznego, rozpuszczalnika na przykład. Niezbyt miłe. Wysycenie typowe dla koncerniaków, bardzo wysokie. Pod dwóch łykach zacząłem bekać.
Wraz z ogrzewaniem płynu Żubr nieco łagodnieje i uwalnia jakieś tam symboliczne owocowe posmaczki, ale pod tym względem jest straszna bieda. Nie ma co liczyć na głębię wrażeń i „bogactwo smaku”. Najgorszy jest ten lakierniczy posmak, wstrętny zapach i pojawiająca się na szkle lepkość. Uff, jeszcze pół szklanki. Dam radę?
Nie, nie mogę, po prostu mnie odrzuca. Tego się już nie da uratować. Daję jedno oczko wyżej za dobre chęci, ale szczerze radzę: nie kupujcie tego.
==Radar==
Alkohol: prawdopodobnie 6,5%, ekstrakt: przypuszczalnie 13,5%
Cena: jeszcze nieznana
Ocena: 2/10