Wyrafinowana kuchnia francuska

Paryż z wieżą Eiffla i Prowansja z polami lawendy obrazują regionalną rozbieżność, która charakteryzuje również francuską kuchnię. W umiarkowanej strefie klimatu Francji można wyodrębnić aż cztery strefy mikroklimatyczne, co pozwala na różnorodne uprawy. Obecność górzystych terenów sprzyja wypasowi owiec i kóz, co umożliwia produkcję znakomitych serów. Z kolei dostęp do oceanu i Morza Śródziemnego oraz płynące przez kraj liczne rzeki wzbogacają kuchnię o świeże ryby i owoce morza. Odpowiednie nasłonecznienie skutkuje produkcją wykwintnych win. Produkty kuchni francuskiej niepostrzeżenie wkradły się w codzienność innych narodów. Spożywając parówki większość osób wręcz automatycznie sięga po musztardę. Uwielbiamy też jajka zanurzone w majonezie. Coraz częściej gęste zupy zamieniamy na lekkie buliony. Sałatki doprawiamy sosem vinaigrette, a najróżniejsze smakołyki zapiekamy z sosem beszamelowym. Omlety oraz suflety nie są aż tak bardzo popularnymi daniami, ale również goszczą na naszych stołach. Te wszystkie specjały są wymysłem właśnie francuskich kucharzy. Francuzi jadają trzy główne posiłki: śniadanie, obiad i kolację. Na śniadanie zwyczajowo podaje się bagietkę lub rozpływające się w ustach słodkawe croissanty, a do tego masło lub dżem. Z małych filiżanek dymi się gorąca czekolada lub kawa. Ostatnim z trendów jest również popijanie śniadania sokiem pomarańczowym. Obiad składa się z kilku dań, które rozpoczyna przystawka. Wśród zup można wybrać, popularną również u nas, zupę cebulową. Obcokrajowców wciąż zadziwiają, budząc w nich równocześnie ciekawość i niepewność, oryginalne receptury przygotowywane na bazie ślimaków lub żabich udek. Rozsławionym deserem jest natomiast creme brulée – gładki krem waniliowy ze skorupką karmelizowanego cukru na wierzchu. Efekt otrzymuje się przy użyciu specjalnego palnika, którym opala się zewnętrzną warstwę deseru.